Μικρό Εξαπτέρυγο #01

*** Γεια σας! Από σήμερα το «Μικρό Εξαπτέρυγο» σε πιο συχνή και πιο δυναμική παρουσία στην παρέα της PIAZZA DEL POPOLO. Παρουσία εβδομαδιαία και ελπίζω – έστω και λίγο – ενδιαφέρουσα.
*** Νονός της στήλης γνωστός τοπικός εκδότης, ο οποίος πριν λίγο καιρό με αποκάλεσε έτσι σε στήλη στην εφημερίδα του για μια παρουσία μου στο Δημοτικό Συμβούλιο (εκείνο το αλήστου μνήμης Συμβούλιο σχετικά με τα πεπραγμένα στη ΔΕΥΑΚ) και πρέπει να παραδεχτώ ότι μου άρεσε και το βρήκα αρκετά αστείο. Ελπίζω με την προοπτική του αστείου να το έγραψε και ο αγαπητός εκδότης. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το «Μικρό Εξαπτέρυγο» ως ψευδώνυμο μπροστά στο φόβο κάποιας μήνυσης για τα γραφόμενά μου από το περιβάλλον του νουνεχή Δημήτρη Κοτσάκη, ο οποίος - από ότι έμαθα μέσω της ιδιαιτέρας του - με έχει βάλει στο στόχαστρο για κάτι χαρακτηρισμούς, λέει, που εκτόξευσα εναντίον του στο Δημοτικό Συμβούλιο. Και τώρα που πήρε φόρα με τις μηνύσεις δεν είναι να παίζεις με αυτά τα πράγματα. Τέλος πάντων…
*** 9 Ιανουαρίου σήμερα -Καλή Χρονιά! - και η Κομοτηνή ακόμα φοράει τα γιορτινά της, αφού μέχρι στιγμής οι άνθρωποι του Δήμου δεν έχουν πάρει την απόφαση να μαζέψουν τα στολίδια από τους δρόμους. Το ίδιο είχε γίνει και πέρσι, όταν μέχρι και τις 13 Ιανουαρίου τα βράδια μας ήταν χριστουγεννιάτικα φωτισμένα. Αν σκέφτονται να πράξουν με τον ίδιο τρόπο και φέτος, θα τους παρακαλούσα να το καθυστερήσουν λίγο μέχρι τις 1 Φεβρουαρίου που είναι τα γενέθλιά μου και να νιώσω και εγώ σαν αυτούς που γιορτάζουν ή γεννήθηκαν Χριστούγεννα και χαίρονται γιατί νομίζουν ότι όλοι οι δρόμοι στολίστηκαν ειδικά για αυτούς.
*** Πριν λίγες μέρες γύρισα από Λονδίνο - το οποίο επισκέφτηκα κατά τη διάρκεια των γιορτών και για αρκετές ημέρες - και αμέσως δύο πράγματα μού έκαναν εντύπωση σε σύγκριση με την Ελλάδα. Καταρχάς, ο στολισμός της αγγλικής πρωτεύουσας ήταν πιο απλός από κάθε άλλη φορά. Είχα την τύχη να ζήσω εκεί 6 χρόνια και έχω άποψη για άλλες χρονιές και μέτρο σύγκρισης. Αλλά ακόμα και στις προηγούμενες χρονιές τα στολίδια του Λονδίνου ήταν αναλογικά λιγότερα από αυτά του νουνεχή Δημήτρη Κοτσάκη στην πόλη μας. Άρα το όνειρό του έγινε πραγματικότητα όταν υποστήριζε σε Δημοτικό Συμβούλιο ότι το όραμά του (το ποιο;) είναι να κάνει την πόλη μας σαν τη Βιέννη! Αν δεν με πιστεύετε κοιτάξτε και το βιντεάκι στη δεξιά στήλη της PIAZZA σχετικά με την εικόνα της πόλης μας στις γιορτές.
*** Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση ήταν η αντιμετώπιση των αγγλικών εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων στο θέμα Ζαχόπουλου - με το οποίο ασχολήθηκαν σε μεγάλο βαθμό - που ήταν τελείως διαφορετική από την αντιμετώπιση των ελληνικών ΜΜΕ. Βλέπετε είναι στη μέση και το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα που προσφέρεται για εκμετάλλευση. Όλα λοιπόν τα ρεπορτάζ των αγγλικών ΜΜΕ αναφέρονταν στην πολιτική προέκταση του θέματος, ανέφεραν συνεχώς ότι η υπόθεση έχει να κάνει πρωτίστως με θέματα διαφθοράς και σπατάλης δημοσίου χρήματος και τόνιζαν με σαφή τρόπο τη στενή σχέση Ζαχόπουλου – Καραμανλή. Γυρνώντας στην Ελλάδα και παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων νόμισα ότι ξαφνικά αρχισυντάκτης των δελτίων έγινε ο κυρ Αλέκος ο Φανφάνης αφού μόνο με το ροζ του πράγματος ασχολιόταν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι θυμίζοντάς μου τα «Μικροκομοτηναίικα». Ευτυχώς άρχισαν και αλλάζουν τροπάριο και ελπίζω ότι τελικά θα μάθουμε την αλήθεια που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε.
*** Τέλος, θέλω να αναφερθώ και σε κάτι που έπεσε στην αντίληψή μου χθες. Διαβάζω λοιπόν ότι η Περιφέρεια διένειμε δωροεπιταγές για αγορά τροφίμων σε αναξιοπαθούσες οικογένειες συμπολιτών μας στον οικισμό τέρμα Αδριανουπόλεως (Αλάν Κογιού) στην Κομοτηνή. Και πολύ καλά έκανε. Τι ζητούσε όμως εκεί ο κύριος Παράσχου; Μήπως βρήκε την ευκαιρία – καλυμμένος από την ιδιότητα του υπαλλήλου της Περιφέρειας – να θυμίσει στους κατοίκους του οικισμού τις συναντήσεις τους με τον νουνεχή Δημήτρη Κοτσάκη το βράδυ της παραμονής των δημοτικών εκλογών και τις υποσχέσεις που έδινε και προσπαθούσε να τους καθησυχάσει; Οι υποσχέσεις εννοείται ότι δεν έγιναν πράξη. Ούτε πρόκειται. Όπως και όλα τα παραμύθια που υπόσχονταν αφειδώς οι κύριοι της «Σύγχρονης Πόλης». Αλλά είπαμε η ανακαίνιση των γραφείων απαιτεί χρόνο πολύ. Πού καιρός για δουλειά…
*** Αυτά τα λίγα για πρώτη φορά. Να είστε σίγουροι ότι θα επανέλθω δριμύτερος…

Χ.Β.