Ο logikos γλαφυρά αλλά και σοβαρά υπέρ Βενιζέλου

Θα ξαναγράψω υπέρ Βενιζέλου σήμερα. Πιστεύω ότι το χρωστώ στη νονά μου, την κοινή λογική! Θα ξεκινήσω με τη διαπίστωση ότι ο αγώνας για την επικράτηση στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ έχει τεθεί σε λάθος βάση. Ότι κι αν λένε οι φανατικοί Παπανδρεϊκοί εναντίον του Βενιζέλου, και πείθουν μάλλον τους συνταξιούχους (δυστυχώς με μεγάλο βάρος στο ΠΑΣΟΚ και με ανεπίκαιρες αναφορές στην ηρωική εποχή του), κάνουν λάθος. Το ερώτημα ποια αρνητικά έχει ο Βαγγέλης ΕΠΕΤΑΙ. Και τίθεται σε σχέση με τον Χρυσοχοΐδη, τον Σκανδαλίδη, τη Διαμαντοπούλου και άλλους πρωτοκλασάτους. ΕΠΕΤΑΙ! Το πρωταρχικό ερώτημα είναι αυτόνομο και αυτάρκες. Το ερώτημα είναι πότε φεύγει ένας αρχηγός κόμματος; Και ιδιαίτερα κόμματος εξουσίας; Πρέπει δηλαδή να παραμείνει ο Παπανδρέου αρχηγός; ΑΥΤΟ είναι το ερώτημα! Πρέπει να έχει κι άλλες ευκαιρίες να «δυναμώσει» και να «ωριμάσει»; Αν πρέπει τότε ΟΚ, σταματούμε εκεί και δεν συνεχίζουμε να μαλώνουμε. Αν δεν πρέπει, τότε να παραιτούνταν και να μάχονταν οι υπόλοιποι. Αυτή θα ήταν η λύτρωση και για το ΠΑΣΟΚ. Εμ δεν το έκανε όμως, παρασύρθηκε από μια προσωπική οικογενειακή αγωνία με πολλές παραμέτρους, όχι και τόσο ανθρώπινα συμπαθητικές όλες τους.
Πιστεύω ότι στο ερώτημα αυτό η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντούσε ένα μεγάλο ΟΧΙ! Θυμάμαι πολύ καλά που δικαιολογημένα κοροϊδεύαμε τον Καραμανλή που στο debate εκστόμισε ότι έμαθε αργά για τους διοικητές των ταμείων. Του πήρε τρία χρόνια. Και τον ξεφωνούσαμε για ακατάλληλο. Τι διαφορετικό λέει ο Παπανδρέου στην μετεκλογική «αυτοκριτική» του, από αγγαρεία, όταν λέει ότι κατάλαβε αργά πολλά πράγματα;
Μετά από τέτοιο ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ εκλογικό χαστούκι σε αυτή τη χώρα νομίζω ότι ο δρόμος της αξιοπρεπούς παραίτησης ήταν αυτονόητος για τον Γιώργο Παπανδρέου. Ακόμα κι αν χρησιμοποιήσει τη φθηνή δικαιολογία ότι υπονομεύθηκε λέει για αυτό δεν απέδωσε. Μωρέ τι μας λες; Εντάξει, υπονομεύτηκες. Και μόνο αυτό αρκεί για να είσαι ακατάλληλος. Η εξομολόγηση και η παραδοχή συγχωρούν αμαρτίες, δεν παράγουν ηγέτες. Υπονομεύθηκε λέει; Δηλαδή πόσο ποσοστό σου κόστισε η υπονόμευση; 0,5%; 1,2%; 0,00003%; Πόσο; Η ανικανότητα και η ανεπάρκεια της κομματικής διαχείρισης και το επικοινωνιακό σου έλλειμμα ή η φημολογούμενη υπονόμευση έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη βαρύτατη, να μην ξεχνιόμαστε ήττα;
Αν μιλάμε για υπονόμευση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές θα πρέπει πρώτα:
1. να την τεκμηριώσουμε
2. να την προσδιορίσουμε ποσοτικά
3. να την εντάξουμε και σε ένα γενικό πλαίσιο, όχι μόνο της στιγμής
4. να διαγράψουμε όσους ήταν ενεργά ή παθητικά απέναντι στον επίσημο συνδυασμό των δημοτικών εκλογών στην Κομοτηνή αλλά και αλλού
Ή μήπως όχι; Και ο Τάσος υπονομεύθηκε αλλά ευθέως. Και το αποτύπωσε ευκρινώς. Δεν μπορεί να κατηγορείς τον Βαγγέλη για υπονόμευση τη στιγμή που στις χαμένες εκλογές του 2006 δεν έκανες τίποτα, μα τίποτα για να ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια που στήριζες. Ή μήπως δεν τα στήριζες;
Κακά τα ψέματα. Για να έρθουμε και στους υπόλοιπους εν δυνάμει αρχηγούς, άσχετα αν βάζουν υποψηφιότητα ή όχι, η ηγετική αντιπολιτευτική και κυβερνητική παρουσία συμπεριλαμβάνει πακέτο κάποια πράγματα τα οποία σε κάποιο βαθμό πρέπει να τα έχεις, αλλιώς μην δοκιμάζεις καν. Και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τα έχει (και δεν τα είχε αλλά μας είχαν πείσει ότι ίσως τα έχει για να τον εκλέξουμε εν λευκώ το 2004).
Πρόκειται για:
- Το Πάθος που συναρπάζει και εμπνέει.
- Την Αποτελεσματικότητα (αρχίζοντας από την σαφήνεια, τη γνώση και την αποφασιστικότητα).
- Την Πειστικότητα (επικοινωνιακό χάρισμα και καλή έξωθεν μαρτυρία για τις προθέσεις σου).
- Την Κριτική Ικανότητα και την Εστίαση στις προτεραιότητες κάθε στιγμής (και όχι στους γάμους των ομοφυλοφίλων ή την ποσόστωση των γυναικών).
- Την Ισορροπία ανάμεσα στο τακτικό, το βραχυπρόθεσμο και το στρατηγικό, το μακροπρόθεσμο.
Ε ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίζει πολύ φτωχό απολογισμό σε αυτά. Αξίζει ως άνθρωπος και ως πολιτικός, είναι ίσως καλύτερος από το 90% των Ελλήνων πολιτικών αν υπήρχε κάποιο μετριοπαθές, άνετο και προστατευμένο περιβάλλον αξιολόγησης. Ε δεν έκανε όμως για αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2007 και μάλλον δεν κάνει ούτε για το μέλλον. Πολύ απλά. Αν η Ν.Δ. του παραδώσει οικειοθελώς την εξουσία με τις μ&#@&%ς της, ίσως γίνει αν νικήσει και το Βενιζέλο Πρωθυπουργός, και αποδειχθεί και καλός μάλιστα. Αλίμονο όμως, too good to be true! Το σενάριο αυτό θα είναι η έκπληξη. Αντέχουν εκπλήξεις όσοι νοιάζονται πραγματικά για τη χώρα, την κοινωνία, την αντιμετώπιση της φαιδρής «Νέας Διακυβέρνησης»; Αντέχουν;
Επαναλαμβάνω, όλα αυτά αποτελούν την ένστασή μου για το πραγματικό ερώτημα της ανακατωσούρας στο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή το «αν έπρεπε και γιατί δεν παραιτήθηκε». Δεν υποστηρίζει αυτοδίκαια το Βενιζέλο τίποτα από τα παραπάνω. Τον Βενιζέλο, στο δίλημμα που έχουμε τώρα μπροστά μας δυστυχώς, τον υποστηρίζει στη δική μου φιλοσοφία κυρίως το γεγονός ότι δεν θέλω πια Παπανδρέου, είμαι απογοητευμένος μαζί του. Αλλά και αν είχε παραιτηθεί ο Παπανδρέου και πηγαίναμε σε άλλου τύπου εκλογή, με άλλους διεκδικητές, από τους πιθανούς υπόλοιπους υποψηφίους και πάλι μάλλον Βενιζέλο θα προτιμούσα, παρόλο που έχει πολλά αρνητικά τα οποία όμως δεν μεγαλοποιώ υστερόβουλα. Προτιμώ να σταθώ στα θετικά. Και να είμαι αισιόδοξος. Με την παράλογη παιδιάστικη στάση Παπανδρέου να μην παραιτηθεί και να μας βάλει στο κανιβαλικό λούκι των τελευταίων εβδομάδων, δυστυχώς, ακόμα κι αν επικρατήσει ο Βενιζέλος, οι προσδοκίες όλων, ένεκα του προεκλογικού αγώνα που μυθοποιεί κάποιες καταστάσεις, θα τον αδικούν. Θα είναι δυσανάλογα μεγάλες σε σχέση με το μάλλον συμβατικών θεμελίων εγχείρημά του. Πολιτικός είναι ο άνθρωπος σε ένα διαλυμένο χώρο και όχι θαυματοποιός. Αναγκάζεται όμως να το παίξει και να αυτοδιαφημίζεται ως Μέγας και Ικανός. Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει τον συναισθηματισμό που προκαλεί σε παραδοσιακούς ΠΑΣΟΚους το όνομα Παπανδρέου και τις αντιβενιζελικές φοβίες των καθεστωτικών γραφειοκρατών / αυλικών που τώρα βολεύονται με το «χαλαρό» και εύπιστο «καλό παιδί» της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ασχέτως αν έτσι καταδικαζόμαστε σε εκλογική ξηρασία.

logikos