Τοποθέτηση

Δεν αποφεύγω να τοποθετηθώ.
Η δημοσιογράφος Καίτη Θεοδοσοπούλου, προλογίζοντας το βιβλίο του Χάρη Τσιμπόγου «Λέξεις και φράσεις που πουλάνε» των εκδόσεων ΕΝΤΟΣ (συμπληρωμένη έκδοση του 2001), και το οποίο είναι ένα είδος εκλαϊκευμένου εγχειριδίου για αποτελεσματικό μάρκετινγκ παρουσίασης προϊόντων (και αν δεν αποτελεί η σύγχρονη πολιτική κατεξοχήν πεδίο μάρκετινγκ - άλλοτε υπέρ της ουσίας και άλλοτε υπέρ της τιποτολογίας - τότε μάλλον δεν καταλάβαμε τίποτα) και σε απολύτως ανύποπτο χρόνο και με αυτονόητη ουδετερότητα για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, μας ενημερώνει τα εξής:
«Το παιχνίδι των λέξεων εκτός από γοητευτικό μπορεί να είναι και επικερδές για ορισμένα ή πολλά επαγγέλματα, στα οποία η δύναμη του λόγου διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο και συνδέεται άμεσα με την αποτελεσματικότητα και την επιτυχία της εργασίας.Η ορθότητα των λέξεων, η ακρίβεια της έκφρασης, η παραστατικότητα, η αμεσότητα και η πυκνότητα, η αμεσότητα επίσης του λόγου, η χρήση των κατάλληλων γραμματικών τύπων είναι μερικά από τα στοιχεία που συνιστούν την επιτυχία μιας ομιλίας, μιας συζήτησης ή ενός κειμένου.
Η αρτιότητα του λόγου (γραπτού και προφορικού) συνεπάγεται, ως επί το πλείστον, την καλλιέργεια της σκέψης και την ευστροφία του ατόμου, δεν είναι όμως λίγες οι φορές που άνθρωποι με υψηλό μορφωτικό επίπεδο υστερούν στην εκφορά του λόγου (θέμα που συνδέεται με το χαρακτήρα και τα υποτονικά εκφραστικά μέσα τους), περιορίζοντας ή ακόμη και εκμηδενίζοντας την αποτελεσματικότητά τους.»Αναγνωρίζετε πού αντιστοιχίζονται σήμερα αυτές οι κατηγορηματικές γενικές διαπιστώσεις της βιβλιογραφίας του μάρκετινγκ; Αν ναι, αμφιβάλλετε ότι για να είναι επιτυχημένος κάποιος στο ρόλο του ηγέτη πρέπει πρωτίστως να είναι (ή να μπορεί υποφερτά να φαίνεται) αποτελεσματικός και όχι ας πούμε στατικά μορφωμένος, καλοπροαίρετος, προσηνής, ευγενικός, οραματιστής, φιλομαθής;
Στην εισαγωγή δε του βιβλίου του, ο ίδιος ο συγγραφέας που φιλοδοξεί να βοηθήσει επαγγελματίες που τους κρίνει κάθε μέρα σκληρά η αγορά προσθέτει:
«Είναι αποδεδειγμένο ότι δεν υπάρχουν επιτυχημένα άτομα σε κανένα τομέα της επαγγελματικής ή κοινωνικής ζωής που να μη διαθέτουν το χάρισμα του καλού προφορικού ή γραπτού λόγου!»
Χρειάζεται να πω περισσότερα για την προτίμησή σε κάποιον (ποιον άραγε;) εκ των δύο βασικών διεκδικητών της αρχηγίας στο ΠΑΣΟΚ;
Για το ίδιο θέμα το σημερινό ΠΟΝΤΙΚΙ έχει ένα εξαιρετικό και ισορροπημένο ρεπορτάζ που βάζει πολλά πράγματα στη θέση τους. Δεν παίρνει θέση το ΠΟΝΤΙΚΙ, αλλά η ισοπαλία που αναδεικνύει και με τον τρόπο που τη στοιχειοθετεί νομίζω ότι αφήνουν μια προδιάθεση εμπιστοσύνης σε νέο πρόσωπο και δη τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Τον οποίο αδικούν όσοι λένε ότι «ξόδεψε γρήγορα τη χαρισματικότητά του». Λάθος! Η χαρισματικότητα θέλει και λίγο «σπρώξιμο» εκ του ασφαλούς, σε κανονικές συνθήκες, μέσα στο πλαίσιο της λογικής, κάπως «προστατευμένο». Δεν μπορεί ένας πολιτικός με τους πενιχρούς προς το παρόν πόρους του Βαγγέλη να βγει αλώβητος από το κανιβαλικό ύφος των ημερών σε έναν αγώνα σχεδόν κανονικών εθνικών εκλογών για τον οποίο δεν προετοιμάστηκε «τεχνικά» παρά μόνον πολιτικά. Θυμηθείτε τη μεταχείριση των πριγκίπων Γιώργου και Κώστα για να συγκρίνετε το σταυρό που σηκώνει σήμερα ο απλός διεκδικητής Βενιζέλος. Και φανταστείτε πόσο ευεργετικό θα ήταν για την δημοκρατική παράταξη να παραιτηθεί άμεσα και αξιοπρεπώς μετά τις εκλογές ο Γιώργος δρομολογώντας την ομαλή, ενωτική και κυρίως ΑΜΕΣΗ διαδοχή του. Για να διευκολύνει και το «ηγετικό» και «συναινετικό» προφίλ του όποιου διαδόχου του. Και όμως φαίνεται ότι πρυτάνευσε ο οικογενειακός εγωισμός και η επιρροή των βολεμένων.
Πάντως, ένα τσιτάτο, μια ρήση, μια επαγγελματική ατάκα που χρησιμοποιεί ο Τσιμπόγος στο βιβλίο που αναφέρω, είναι σαφώς φιλοΓιωργοΠαπανδρεϊκή: «Το 99% της επιτυχίας είναι προγενέστερη αποτυχία!!!» λέει, για να μην επιτρέψει μοιραία απογοήτευση από κάποιους επιχειρηματίες που τον διαβάζουν. Τα ερωτήματα που δεν απαντάει είναι στις πόσες αποτυχίες δεν δίνουμε άλλη ευκαιρία ούτε στον εαυτό μας και αν κάποιος πρόδηλος ανεπαρκής για δεδομένες συνθήκες μπορεί να έχει τόσο προνομιακή ανοχή. Το «δεδομένες συνθήκες» το βάζω για να μην μου πει κανείς ότι ήταν υποκριτική η υποστήριξή μου στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου τόσο καιρό. Αντιπαπανδρεϊκός δεν είμαι, πρακτικός και ρεαλιστής είμαι, και δεν το κρύβω και λίγο ανυπόμονος. Νέος γαρ!
Για περισσότερη τοποθέτηση στο θέμα δεν θα σας αφήσω παραπομενένους. Θα κρατώ συχνά το θέμα ψηλά στα ενδιαφέροντά μου και όποιος τσιμπήσει.

logikos