19.10.07

Ενοχλήσεις

Στην εφημερίδα «Τα Νέα» διαβάζω αυτό το άρθρο...και σχολιάζω παρακάτω!

Αυτά γίνονται στην Ελλάδα. Θα μου πείτε: αλλού δε γίνονται; Ναι. Γίνονται. Αλλά όχι στο βαθμό αυτό. Υπάρχει παντού αλλού στον Πρώτο Κόσμο (αυτόν που πολλοί προσδιορίζουν γεωγραφικά ως «Δυτικό») ένα σύστημα ελέγχου το οποίο ΔΕΝ επιτρέπει στους εργοδότες να δρουν ανεξέλεγκτα. Στις ΗΠΑ, επιπλέον, υπάρχει και η…«ιδιωτική πρωτοβουλία». Που σημαίνει ότι «ΔΕΝ χρειάζονται αποδείξεις, εκτός από την περίπτωση που θα πάμε στο δικαστήριο. Αλλά που ξέρεις, αφού θες να ντε και σώνει να είσαι «μεγαλομ@#%κας», μπορεί ΝΑ ΜΗ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΩΣ ΕΚΕΙ. Θα σου κάνω μια επίσκεψη στις 4 τα ξημερώματα να τα πούμε πιο ήσυχα». Και – ακούστε που σας λέω: η λεπίδα είναι πιο ισχυρή από τη γραφίδα! Ο ΦΟΒΟΣ φυλάει τα έρμα! ΟΧΙ ο σεβασμός. ΟΧΙ εν έτη 2007…
Και οι ΗΠΑ είναι η πλέον ευνομούμενη χώρα. Είναι η χώρα όπου οι νόμοι εφαρμόζονται κατά γράμμα. Είναι, επίσης, η μόνη χώρα που (στο 99% των περιπτώσεων) αν κάνεις κάτι «πιάστηκες». Δε γλιτώνεις. Όλοι σε βλέπουν την ώρα που εσύ νομίζεις ότι η μόνη σου παρέα είναι ο…Ύψιστος. Και αυτό είναι καλό αν φανταστείτε ότι, σε μια χώρα με 265 εκατομμύρια οπλοφόρους, ΟΛΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΣ!
Well, όλοι αυτοί που ξέρω εγώ, anyway, και ξέρω μπόλικους…Aν εσείς ξέρετε περισσότερους και σας λένε αλλιώς…το συζητάμε…
Και για να μη μου πουν μερικοί: «Εσύ τι γαβγίζεις; Σου ‘κανε κανείς τίποτε; Βρέθηκες ποτέ σ’ αυτή τη θέση;», απαντώ: «ΟΧΙ. Εγώ το ‘παιξα αλλιώς, για ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΑ απ’ αυτό που έπαθαν οι κ.κ. στο παραπάνω άρθρο». Είναι, άλλωστε, γνωστό σε μέλη της πάλαι ποτέ «κοινότητάς» μας στο
L.A. ότι για κάτι που κάποιος άλλος ΙΣΩΣ ΚΑΙ να θεωρούσε σημαντική αφορμή, αλλά σε καμιά περίπτωση «αναγκαία» ή «ικανή», κρέμασα το παλτό ενός εργοδότη άνευ κατανόησης στον…καλόγερο. ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΜΕΣΑ! Όπως, είναι γνωστό, πως το γραφείο μου με «φυγάδευσε» να κρυφτώ μέχρι να κοπάσει λίγο το πράγμα όταν, ενιστάμενος από τη γραφειοκρατία του συλλόγου των Realtors στο San Fernando Valley προχώρησα συνοπτικώς στο…αναποδογύρισμα ότι γραφείου βρήκα μπροστά μου (κατά προτίμηση με τον…γραφιά από κάτω!). Αυτό το είχα κάνει βέβαια μια φορά και στο πανεπιστήμιο, στο γραφείο του έρμου του πάστορα, πριν από πολλά χρόνια (το 1991-92) με αποτέλεσμα να γελάνε ΑΚΟΜΑ τα παρδαλά L.A.-να κατσίκια όταν το διηγούνται κι εγώ να κάνω ένα ωραίο transfer (μετεγγραφή, σε καλύτερο πανεπιστήμιο) και να περνάω πολύ καλά. Κι έχω και μερικά άλλα τέτοια, αλλά…φτάνει για σήμερα…
Ο Έλληνας εργαζόμενος πρέπει να δώσει στον Έλληνα εργοδότη ΒΑΣΙΜΟΥΣ λόγους, ώστε ο τελευταίος να πιστέψει ότι ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ…ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ. Μόνον τότε θ’ αλλάξει το πράγμα. Ως τότε, ο εργαζόμενος θα κλαίει τη μοίρα του. Και δικαίως. Αφού την τύχη μας τη δημιουργούμε εμείς. Τι έλεγαν παλιά; Συν Αθηνά και χείρα κίνει; Αααααυτό! Αν ο εργοδότης πιστέψει ότι θα τον πας στο δικαστήριο, θα προσέχει. Αν πιστέψει ότι έχεις τα κότσια να πετύχεις…«εξωνομικό» συμβιβασμό (Ξέρετε τι είναι αυτό;).
Προηγούμενη παράγραφος, παρακαλώ!), θα προσέχει ακόμη περισσότερο. Είχα ένα φίλο (από τα μεγαλύτερα ονόματα σήμερα στον κόσμο των Παραγώγων στις ΗΠΑ, Αγγλία και όχι μόνο) που τον είχε πάρει η
First Boston για «πρακτική» και σε 6 μήνες που αυτή τελείωσε του είπε «γεια σου». Ξέρετε την απάντησή του; «Τι λέτε ρε, που με πήρατε για πρακτική και τώρα θέλετε να με πετάξετε! ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ! Να φέρετε την αστυνομία να με βγάλει έξω!».
Δε θα μπορούσαν να τον «βγάλουν»; Θα μπορούσαν. ΔΕΝ το έκαναν. Ξέρετε γιατί; Γιατί είναι μια κοινωνία που έχει αποκτήσει τη νοοτροπία να ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΙ τους τολμηρούς (Πως τους λέτε εδώ; Τσαμπουκάδες;) και να περιθωριοποιεί τα «πρόβατα». Με αποτέλεσμα να είναι όλοι μάγκες και τα «ζωντανά» να αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Έτσι πρέπει να γίνουμε κι εμείς. Αλλά σιγά μη σε κάνει έτσι ο…εργοδότης σου. Όχι πιτσικόκο, Έλληνα εργαζόμενε. Αυτό θα το κάνεις με τα κότσια σου, ή θα συνεχίσεις να τρως…τριφύλλι, μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει (και κάθε μήνας θα είναι… Μάιος!).
Είτε θα σταθεί στα πόδια του ο Έλλην «μέχρι-χθες» κοινός θνητός, ώστε να δικαιολογήσει τη «φήμη» του ως «δίποδο», είτε θα σκύβει στα τέσσερα, θα τουρλώνει τον κ@λο του και…μπάτε σκύλοι αλέστε! Στην τελευταία περίπτωση δε, να μην πιάνει κανείς το όνομα του Δαρβίνου στο στόμα του χωρίς λόγο…
Γιατί, για πρώτη φορά, η ευκαιρία να κόψει ο ντόπιος «σκλάβος» την αλυσίδα υπάρχει! ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ!!! Υπάρχει η ΕΕ! Τα Ελληνικά δικαστήρια και οι εργοδότες ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ από πολύ πιο προοδευτικούς (πραγματικούς «πρωτοκοσμικούς») ανθρώπους. Ο Έλληνας πρέπει να το εκμεταλλευτεί. Για να καταλάβουν όλοι, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗΝ ΕΕ, τι σημαίνει «Ομοσπονδία». Για να εμπεδώσουν το γεγονός ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΛΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ, τουλάχιστον στο βαθμό που αυτοί πίστευαν. Και για να καταλάβουν όλοι ότι, αυτό που έπαθα οι παραπάνω κύριοι, ΔΕΝ θα ξαναγίνει. Ακόμη κι αν σε μερικούς χρειαστεί να το εξηγήσει ο…Άγιος Πέτρος! Για να καταλάβουν – μια και καλή – ότι…«της-Γαλλίας-το-κάγκελο» ΕΞΑΓΕΤΑΙ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ!!!… Άμα λάχει να ‘ουμ…

Uli Chris

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.