Loco Piazza

Loco Piazza είναι μια ερμαφρόδιτη έκφραση, αφού αποτελείται από δυο λέξεις προερχόμενες από διαφορετικές χώρες. Το Loco που στα Ισπανικά σημαίνει «τρελός» και το Piazza που στα Ιταλικά σημαίνει «πλατεία». Τρελή Πλατεία λοιπόν.
Θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να συμμετάσχω σ’ αυτήν την «τρέλα» που συντελείτε στο διαδίκτυο, με λίγα λόγια να βάλω και εγώ ένα χεράκι στην αντιπολίτευση που ασκείται. Και δεν απευθύνομαι μόνο στην Piazza Del Popolo αλλά και σ’ όλα τα blogs που αποτελούν κρίκους σ’ αυτήν την αλυσίδα, είτε από την πόλη μου την Κομοτηνή, είτε από την Ξάνθη και την Αθήνα, είτε άλλη φορά ακόμα και εκτός Ελλάδας.
Η ηλικία μου δεν συμβαδίζει με τους συγκεκριμένους bloggers, αλλά βλέποντας την πολιτική αδράνεια και απαξίωση γύρω μου και τις περισσότερες φορές να μην λέγονται αυτά τα πράγματα με το όνομα τους, αποφάσισα να κάνω την «μικρή μου επανάσταση», γράφοντας όσο το επιτρέπει ο χρόνος μου, μιας και οι οικογενειακές και επαγγελματικές μου υποχρεώσεις είναι πολλές, στα παραπάνω blogs.
Βγάζω το καπέλο μου στα «παιδιά» του διαδικτύου που έχουν την διάθεση να κριτικάρουν εύστοχα και καυστικά τους άρχοντες της πολιτικής μας ζωής και το κάνουν χωρίς φόβο, αφού τα κύρια χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους είναι η άγνοια κινδύνου αλλά και η μαγκιά.
Απευθύνομαι μέσα από αυτό το κείμενο, στο Τάσο Βαβατσικλή, λέγοντας του, ότι δεν ήμουν ούτε ένθερμος υποστηρικτής του, ούτε και της πολιτικής που ακολουθούσε. Είμαι και εγώ ΠΑΣΟΚ, αλλά δυστυχώς έφαγα και εγώ την φόλα της παραπληροφόρησης και της ανόητης προπαγάνδας εναντίον του, που γινόταν από διάφορα μέλη και στελέχη του κόμματος (τα οποία οφείλουν πάρα πολλά στον πρώην Δήμαρχο…) και δεν τον ψήφισα!
Δεν περίμενα με τίποτα όμως, όχι μόνο εγώ αλλά και η πλειοψηφεία των Κομοτηναίων, ότι θα διαψευστούμε τόσο γρήγορα από την επιλογή μας. Εφτά μήνες μετά την άσκηση πολιτικής (ποιας;;;;;;) από την νέα δημοτική αρχή, ο Δημήτρης Κοτσάκης όχι μόνο αποδεικνύει ότι δεν έχει όραμα για την Κομοτηνή, αλλά οι πράξεις του δείχνουν ότι ήρθε να εξυπηρετήσει κάποιους λίγους ανθρώπους που τον βοήθησαν να γίνει Δήμαρχος, χωρίς να νοιάζεται γι’ αυτήν πραγματικά.
Τα δείγματα δουλειάς που παρουσιάζει ως τώρα είναι α-π-α-ρ-α-δ-ε-κ-τ-α! Τακτοποίηση φίλων και συγγενών χωρίς να έχουν οι συγκεκριμένοι καμιά σχέση με το αντικείμενο, αύξηση των δημοτικών «φόρων», ανυπαρξία έργου, απολύσεις υπαλλήλων, ένας απόμακρος Δήμαρχος. Σε προσπάθεια μου τον περασμένο μήνα να τον δω, για προσωπικό θέμα που είχε να κάνει με την επιχείρηση μου, αυτό δεν κατέστη δυνατό παρότι προσπαθούσα επίμονα για μία εβδομάδα. Μπορεί να κατηγορούσανε εσένα για οικογενειοκρατία, λόγω της θέσης που κατείχε ο γιος σου Νίκος, αλλά εσείς τουλάχιστον δουλεύατε και παρήγατε έργο. Η δικιά τους οικογενειοκρατία έχει ξεπεράσει και τα όρια της αλαζονείας. Δεν θα αναφερθώ στις υποσχέσεις που δώσανε προεκλογικά, μέσω του προγράμματος τους, δηλαδή των τριών συνεδριακών κέντρων, των πάρκων, της WATERLAND, του τριώροφου Δημοτικού Μεγάρου και πολλών άλλων. Μέχρι και οι ίδιοι δεν τα πιστεύουν.
Θέλω όμως να κάνω μια επισήμανση. Παρακολουθώντας δυο από τα Δημοτικά Συμβούλια που έχουν γίνει και βλέποντας και την εκεί συμπεριφορά του Δημάρχου και της παράταξης του, δηλαδή «καταλάθος είμαι εγώ εδώ, τι δουλειά έχω;», η μεγάλη μου απορία είναι και κρίνοντας από την πολιτική σου εμπειρία, γιατί δεν τους αντιπολιτεύεται; Γιατί περιμένεις μόνο να τα πεις στα Δημοτικά Συμβούλια; Που πήγανε οι μηνιαίες συνεντεύξεις τύπου που υποσχέθηκε η Νέα Πορεία; Γιατί αφήνεις τον ρόλο αυτό να τον παίρνουν τα άλλα στελέχη της δημοτικής παράταξης; Τι κάνεις, γιατί τόσο ησυχία;
Η δικιά μου ταπεινή άποψη, είναι ότι παίζεις σε άδειο γήπεδο, αφού αντίπαλοι δεν υπάρχουν. Αν θελήσεις να «παίξεις μπάλα» η διαφορά θα είναι εμφανής και το αποτέλεσμα νικηφόρο. Ξεκίνα λοιπόν γιατί το οφείλεις, όχι τόσο σε μένα, αλλά στον κόσμο που σε εμπιστεύθηκε με την ψήφο του.

Στράτος Παπ.