Ο Έβο Μοράλες, αυτόχθονας Ινδιάνος, αριστερός και θαυμαστής του προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες είναι ο νικητής των προεδρικών εκλογών στη Βολιβία. Είναι ο πρώτος αυτόχθων Ινδιάνος πρόεδρος που εκλέγεται στην Βολιβία. Η νίκη του στις εκλογές, είναι μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας. Η Βολιβία, είναι μία από τις πιο φτωχές και ασταθείς πολιτικά χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ο Έβο Μοράλες προεκλογικά, έχει υποσχεθεί στο λαό του, συνταγματικές αλλαγές, την κρατικοποίηση της βιομηχανίας φυσικού αερίου, που είναι σε παραγωγή η δεύτερη μεγαλύτερη σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική και την νομιμοποίηση της καλλιέργειας κόκας.
Η νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα αιτήματα των αυτόχθονων για νέο Σύνταγμα που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα των Ινδιάνων, οι οποίοι ζητούν μεγαλύτερες εξουσίες για τις περιφερειακές κυβερνήσεις. Οι περιοχές που θέλουν αυτονομία έχουν όλο το δικαίωμα να τη διεκδικούν. Για να προχωρήσει ο νέος πρόεδρος σε μια μεγαλύτερη αυτονομία, αυτή πρέπει να είναι αλληλέγγυα, να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες όλων των κατοίκων της κάθε περιοχής και να βασίζεται στη δίκαιη διανομή του πλούτου μεταξύ όλων των Βολιβιανών. Η νέα κυβέρνηση θα ανοίξει την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος για να ζητητήσει το ζήτημα της αυτονομίας.
Ο Μοράλες έχει δεσμευτεί ότι θα κρατικοποιήσει τη βιομηχανία του φυσικού αερίου, ελπίζοντας ότι θα δώσει απαντήσεις στη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις οικονομικές πολιτικές της ελεύθερης αγοράς, που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα ακυρώσει όλα τα παράνομα συμβόλαια, που έχουν συνάψει οι ξένες εταιρίες για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Θα ζητήσει την εθνικοποίηση των εδαφών όπου βρίσκονται τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, ούτως ώστε η εκμετάλλευση του να παραμείνει σε χέρια Βολιβιανών και όχι στις πολυεθνικές.
Έχει υποσχεθεί επίσης στους Ινδιάνους καλλιεργητές της κόκας ότι θα αντιταχθεί στο αμερικάνικο πρόγραμμα για την καταστροφή των καλλιεργειών αυτών, που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή κοκαΐνης, αλλά συγχρόνως είναι και βασική πρώτη ύλη για φάρμακα που χρησιμοποιούν όλες οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Όντας ο ίδιος καλλιεργητής κόκας (κοκαλέρο) επιμένει να λέει ότι τα φύλλα της κόκας δεν είναι ναρκωτικό. Ο Έβο Μοράλες μπορεί να αναφέρεται στην νομιμοποίηση της καλλιέργειας της κόκας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι υπέρ του εμπορίου κοκαΐνης.
Ο ίδιος ταυτίζεται με την πολιτική του Ούγκο Τσάβες στην Βενεζουέλα και θαυμάζει τις πολιτικές της Κουβανικής κυβέρνησης σε θέματα εκπαίδευσης και υγείας. Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Φιντέλ Κάστρο και υποστηρίζει ανοικτά τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του. Από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης του ζήτησε από τις ΗΠΑ να άρουν το οικονομικό εμπάργκο σε βάρος της Κούβας.
Ο Έβο Μοράλες είναι ένας ακόμα από τη σειρά των αριστερών προέδρων που ηγούνται στις περισσότερες πλέον χώρες της Νοτίου Αμερικής. Στην Αργεντινή ο Νέστορ Κίρνσερ, στην Ουρουγουάη ο Ταμπάρε Βάσκες, στην Βραζιλία ο Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα, στην Βενεζουέλα ο Ούγκο Τσάβες, στην Χιλή η Μισέλ Μπατσελέτ.
Από την επόμενη μέρα των εκλογών κιόλας, ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Βολιβίας ανοίγει. Ένα κεφάλαιο κοινωνικής ισότητας, δικαιοσύνης και ισοπολιτείας που δικαιούται ο λαός. Η νίκη του Έβο Μοράλες στηρίχθηκε κυρίως, απ’ όλα σχεδόν τα κοινωνικά κινήματα, την μεσαία τάξη και τους διανοούμενους που ήθελαν μια αλλαγή. Η πολιτική του δεν απειλεί τις αυτονομίες, ούτε τις οικονομικές εξουσίες, όμως διεκδικεί μια πιο δίκαιη διανομή της κοινωνικής ευημερίας. Ένας αγώνας που πλέον δικαιώνεται και φέρνει στην εξουσία τα κοινωνικά στρώματα του περιθωρίου, τους αυτόχθονες αγρότες.
Η νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα αιτήματα των αυτόχθονων για νέο Σύνταγμα που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα των Ινδιάνων, οι οποίοι ζητούν μεγαλύτερες εξουσίες για τις περιφερειακές κυβερνήσεις. Οι περιοχές που θέλουν αυτονομία έχουν όλο το δικαίωμα να τη διεκδικούν. Για να προχωρήσει ο νέος πρόεδρος σε μια μεγαλύτερη αυτονομία, αυτή πρέπει να είναι αλληλέγγυα, να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες όλων των κατοίκων της κάθε περιοχής και να βασίζεται στη δίκαιη διανομή του πλούτου μεταξύ όλων των Βολιβιανών. Η νέα κυβέρνηση θα ανοίξει την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος για να ζητητήσει το ζήτημα της αυτονομίας.
Ο Μοράλες έχει δεσμευτεί ότι θα κρατικοποιήσει τη βιομηχανία του φυσικού αερίου, ελπίζοντας ότι θα δώσει απαντήσεις στη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις οικονομικές πολιτικές της ελεύθερης αγοράς, που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα ακυρώσει όλα τα παράνομα συμβόλαια, που έχουν συνάψει οι ξένες εταιρίες για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Θα ζητήσει την εθνικοποίηση των εδαφών όπου βρίσκονται τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, ούτως ώστε η εκμετάλλευση του να παραμείνει σε χέρια Βολιβιανών και όχι στις πολυεθνικές.
Έχει υποσχεθεί επίσης στους Ινδιάνους καλλιεργητές της κόκας ότι θα αντιταχθεί στο αμερικάνικο πρόγραμμα για την καταστροφή των καλλιεργειών αυτών, που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή κοκαΐνης, αλλά συγχρόνως είναι και βασική πρώτη ύλη για φάρμακα που χρησιμοποιούν όλες οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Όντας ο ίδιος καλλιεργητής κόκας (κοκαλέρο) επιμένει να λέει ότι τα φύλλα της κόκας δεν είναι ναρκωτικό. Ο Έβο Μοράλες μπορεί να αναφέρεται στην νομιμοποίηση της καλλιέργειας της κόκας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι υπέρ του εμπορίου κοκαΐνης.
Ο ίδιος ταυτίζεται με την πολιτική του Ούγκο Τσάβες στην Βενεζουέλα και θαυμάζει τις πολιτικές της Κουβανικής κυβέρνησης σε θέματα εκπαίδευσης και υγείας. Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Φιντέλ Κάστρο και υποστηρίζει ανοικτά τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του. Από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης του ζήτησε από τις ΗΠΑ να άρουν το οικονομικό εμπάργκο σε βάρος της Κούβας.
Ο Έβο Μοράλες είναι ένας ακόμα από τη σειρά των αριστερών προέδρων που ηγούνται στις περισσότερες πλέον χώρες της Νοτίου Αμερικής. Στην Αργεντινή ο Νέστορ Κίρνσερ, στην Ουρουγουάη ο Ταμπάρε Βάσκες, στην Βραζιλία ο Ινάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα, στην Βενεζουέλα ο Ούγκο Τσάβες, στην Χιλή η Μισέλ Μπατσελέτ.
Από την επόμενη μέρα των εκλογών κιόλας, ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Βολιβίας ανοίγει. Ένα κεφάλαιο κοινωνικής ισότητας, δικαιοσύνης και ισοπολιτείας που δικαιούται ο λαός. Η νίκη του Έβο Μοράλες στηρίχθηκε κυρίως, απ’ όλα σχεδόν τα κοινωνικά κινήματα, την μεσαία τάξη και τους διανοούμενους που ήθελαν μια αλλαγή. Η πολιτική του δεν απειλεί τις αυτονομίες, ούτε τις οικονομικές εξουσίες, όμως διεκδικεί μια πιο δίκαιη διανομή της κοινωνικής ευημερίας. Ένας αγώνας που πλέον δικαιώνεται και φέρνει στην εξουσία τα κοινωνικά στρώματα του περιθωρίου, τους αυτόχθονες αγρότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.