Η συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφηκε στις 12 Φλεβάρη του 1945, αποτέλεσε την ταφόπλακα του μεγαλειώδους κινήματος αντίστασης του ελληνικού λαού, που, ξεκινώντας απ’ το μηδέν, μέσα σε λιγότερο από 4 χρόνια κατάφερε όχι μόνο να στριμώξει τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και να απελευθερώσει περισσότερα από τα 3/5 του ελληνικού εδάφους, αλλά και να βάλει τις βάσεις για μια σοσιαλιστική κοινωνία αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου.
Αλλά για μια τέτοια δραματική εξέλιξη είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς ότι αρκούσαν μερικές υπογραφές σ’ ένα κομμάτι χαρτί. Στην πραγματικότητα, η Βάρκιζα δεν ήταν παρά το επιστέγασμα μιας μακράς πορείας λαθών και συνειδητών στρατηγικών επιλογών της ηγεσίας του ΚΚΕ αλλά και της -υπό τον πλήρη έλεγχο του Στάλιν πλέον- 3ης Διεθνούς σαν σύνολο, τόσο πριν από τον πόλεμο όσο και κατά τη διάρκειά του.
Όταν λοιπόν το ΚΚΕ σήμερα χαρακτηρίζει τη συμφωνία της Βάρκιζας «απαράδεκτη», δεν κάνει αυτοκριτική – όπως αυτάρεσκα ισχυρίζεται. Κάνει ακριβώς το αντίθετο: βρίσκοντας κάποιο εξιλαστήριο θύμα, αυτούς δηλαδή που την υπέγραψαν, προσπαθεί να κουκουλώσει γι’ άλλη μια φορά τα σφάλματά του. Και βέβαια η εμπειρία του ΚΚΕ σ’ αυτή την τακτική είναι τεράστια.
Βέβαια, κάποιοι διαφώνησαν με τη Συμφωνία της Βάρκιζας, με αποτέλεσμα το κόμμα να τους διαγράψει και να τους αφήσει μόνους! Ένας από αυτούς ήταν ο καπετάνιος Άρης Βελουχιώτης. Σήμερα αρκετοί από εμάς, περιμένουμε αυτή η Συμφωνία να πάψει να υπάρχει!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.