Οι λαθροϋλοτόμοι στην ΑΜ-Θ μετατρέπουν την οικονομική κρίση σε περιβαλλοντική

Μέχρι τις παρυφές των εθνικών πάρκων και δρυμών της Βόρειας Ελλάδας έχουν πλέον φτάσει οι λαθροϋλοτόμοι, εγχώριοι αλλά και «εισαγόμενοι» από γειτονικές χώρες, ενώ σε ορισμένους νομούς έχουν ήδη διεισδύσει σε προστατευόμενες περιοχές, κόβοντας πολυετή ή σπάνια είδη δέντρων και θάμνων, είτε για ίδια χρήση- θέρμανση σε κατοικίες- είτε και για εμπορία καυσόξυλων.

Οι κατά τόπους δασάρχες καλούν τους πολίτες να συνδράμουν στην προστασία και διατήρηση των ελληνικών δασών, ιδίως των προστατευόμενων, καταγγέλλοντας τα κρούσματα παράνομης ξύλευσης, κατά προτίμηση επωνύμως.

Κι αυτό διότι οι ανώνυμες καταγγελίες αποδεικνύονται συχνά παραπλανητικές, με στόχο να στρέψουν την προσοχή των υπηρεσιών σε άλλες περιοχές και οι λαθροϋλοτόμοι να δράσουν ανενόχλητοι.

Λίγες, ίσως, περιοχές στην Ευρώπη είναι τόσο ευλογημένες με φυσικό πλούτο και ομορφιά όσο η Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, με τους «θησαυρούς» της Οροσειράς της Ροδόπης ή του Δέλτα του Νέστου και των λιμνών Βιστωνίδας και Ισμαρίδας.

Το Εθνικό Πάρκο Οροσειράς Ροδόπης απλώνεται σε έκταση 1.731.150 στρεμμάτων, οι δε προστατευόμενες περιοχές των υγροτόπων Δέλτα Νέστου και λιμνών Βιστωνίδας και Ισμαρίδας εκτείνονται σε περίπου 726.000 στρέμματα. Δυστυχώς, ούτε αυτές οι περιοχές είναι ασφαλείς.

«Οι λαθροϋλοτόμοι κόβουν με βάση ένα κριτήριο: τι είναι πιο κοντά τους και πιο εύκολο να μεταφερθεί. Δεν καταλαβαίνουν από προστατευόμενες περιοχές. Κρούσματα σημειώνονται στο Δέλτα του Νέστου, σε δέντρα που είναι πολύ δύσκολο να αντικατασταθούν: πλατάνια, δρύες, φράξους. Η περιοχή είναι πεδινή, με χωριά γύρω-γύρω, οπότε η παράνομη ξύλευση είναι εύκολη. Στην οροσειρά της Ροδόπης υπάρχει κάποια προστασία, και επειδή δεν υπάρχουν τόσο πολλές κατοικημένες περιοχές, και επειδή τα υψόμετρα είναι μεγαλύτερα, οπότε τα κρούσματα είναι λιγότερα», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Παναγιώτης Βαφείδης, στέλεχος του αρμόδιου δασαρχείου.

«Δυστυχώς- προσθέτει- πολλές από τις προστατευόμενες περιοχές είναι προστατευόμενες μόνο στα χαρτιά. Δεν υπάρχει ειδικό σχέδιο ούτε ειδική μέριμνα των ελεγκτικών μηχανισμών για την προστασία τους. Πολλοί πολίτες δε, αισθάνονται σαν καταδότες, όταν καταγγέλλουν λαθροϋλοτόμους και γι' αυτό δεν συνεργάζονται. Πρέπει όμως να καταλάβουν ότι έτσι η Ελλάδα χάνει πράγματα πολύ δύσκολο να αντικατασταθούν».

Σύμφωνα με τον κ. Βαφείδη, ιδανικό είναι οι καταγγελίες να είναι επώνυμες, γιατί έτσι διευκολύνεται το έργο των υπηρεσιών, παρότι το δασαρχείο επιλαμβάνεται και των ανώνυμων καταγγελιών, που όμως συχνά αποδεικνύονται παραπλανητικές ή και ... φάρσες.

«Σε σχέση με τρία χρόνια πριν, τα περιστατικά λαθροϋλοτομίας, συνολικά όχι μόνο στις προστατευόμενες περιοχές της Ροδόπης, έχουν αυξηθεί κατά 15 φορές, από μόλις τέσσερα ή πέντε σε περισσότερα από 60 ετησίως. Για να αντιμετωπιστούν χρειάζεται στήριξη των δασικών υπηρεσιών.

Ο αριθμός των δασοφυλάκων που έχουμε (18 σήμερα, μετά την κατάργηση της αγροφυλακής) είναι υπερ-ικανοποιητικός. Αλλά πώς να αντιμετωπίσεις τη λαθροϋλοτομία όταν δεν έχεις καν ασύρματο, έναν επαγγελματικό φακό, ένα ΙΧ έστω ανά τρεις δασοφύλακες ή μια θερμική κάμερα; Είναι δυνατόν να κρύβεται το βράδυ ο λαθροϋλοτόμος πίσω από έναν θάμνο δίπλα σου και να σε κοροϊδεύει που δεν μπορείς να τον δεις;», λέει χαρακτηριστικά. 

«Δυστυχώς, η μετατροπή της οικονομικής κρίσης σε περιβαλλοντική δεν είναι κάτι που θα συμβεί, αλλά κάτι που έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει. Πάντοτε το περιβάλλον γίνεται θύμα των κρίσεων στην Ελλάδα. Γι’ αυτό σε περιόδους κρίσεων απαιτείται ακόμη πιο έντονη και ειλικρινής πολιτική βούληση για την προστασία του" σημειώνει ο κ. Βαφείδης.

Φυσικό επακόλουθο της αύξησης της τιμής του πετρελαίου και της οικονομικής κρίσης χαρακτηρίζει, από την πλευρά της, την παράνομη ξύλευση η υπεύθυνη φύλαξης του Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης, δασοπόνος Ελένη Χατζηαναστασίου, εξηγώντας ότι το πρόβλημα είναι εντονότερο γύρω από το Παρανέστι, με τους λαθροϋλοτόμους να δρουν κυρίως νυχτερινές ώρες και Σαββατοκύριακα.