Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής
Ομάδας της Κοινωνικής Συμφωνίας Χάρης Καστανίδης, θα επισκεφθεί το Σάββατο 28
Απριλίου 2012, την Αλεξανδρούπολη.
Στις 14.00 θα παραχωρήσει
συνέντευξη τύπου στα τοπικά μέσα ενημέρωσης
στο ξενοδοχείο GRECOTEL, όπου θα παρουσιάσει τις θέσεις του κόμματος και
τα ψηφοδέλτια της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ στους νομούς Έβρου και Ροδόπης.
Στα σύνορα στα σημεία εισόδου να εκκενωθούν 10 μεγάλα στρατόπεδα (οι φαντάροι να πάνε στα υπόλοιπα) και να μεταφερθούν εκεί ΟΛΟΙ οι λ/μ από Αθήνα κ' επαρχία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος δεν αντέχει άλλο τις καθημεριμές κλοπές (αφού έχουμε 40% ανεργία τι άλλο περιμένετε να κάνουν;) στους δρόμους.
Συνεπώς ΑΠΑΙΤΕΙ την ΑΜΕΣΗ προώθησή τους ΣΕ ΣΤΡ/ΔΑ ΠΡΟΣ ΑΠΈΛΑΣΗ. Κι αν αυτό δεν το έχουν κάνει ως τις εκλογές
τότε πολλές χιλιάδες κόσμου ετοιμάζονται να ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Αυτό θέλετε;
ΨΗΦΙΖΩ ΙΣΧΥΡΑ ΠΕΤΑΛΩΤΗ. Μου αρκεί το παρακάτω και δε χρειάζεται άλλη τεκμηρίωση. Εγώ τον εκτιμώ και προσωπικά για το πώς πολιτεύεται και προσφέρει αλλά και τίποτα να μην έκανε, αρκεί που συμμερίζεται σεμνά σαν πρωτοκλασσάτος ΠΑΣΟΚος αυτό το απόσπασμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέκα μέρες μάς έχουν απομείνει μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες κι ακόμα περιμένω να ακούσω με ποιο τρόπο θα διασφαλίσει την οικονομική λειτουργία του κράτους κάποιο από τα αντιμνημονιακά κόμματα αν τη μεθεπόμενη Κυριακή του ανέθετε τη διακυβέρνηση της χώρας η ψήφος του ελληνικού λαού. Διότι το ζητούμενο της εκλογικής αναμέτρησης δεν είναι αν πρέπει να τιμωρήσουμε ή όχι τους ΠΑΣΟΚτζήδες και τους νεοδημοκράτες, αλλά αν μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση και ποιες λύσεις μας προτείνονται.
Ο Κουβέλης αποφεύγει όσο πιο σεμνά και διακριτικά γίνεται τον σκόπελο, ο Τσίπρας υποδύεται τον πολιτικό ηγέτη που βρίσκεται στα πρόθυρα της εξουσίας, ο Καμμένος έχει «αναβαθμίσει» τη γελοιότητα και τις ύβρεις σε πολιτικό λόγο, η Παπαρήγα φαντασιώνεται αναβιώσεις «ερυθρών παραδείσων», αλλά για την ταμπακέρα λέξη. Ολοι «ξέρουν» τι φταίει, αλλά κανένας δεν τολμά να προτείνει τι πρέπει να γίνει. Και είναι απλό γιατί: δεν έχουν τίποτα να προτείνουν. Απλώς γνωρίζουν ότι άλλοι θα φορτωθούν την ευθύνη της διακυβέρνησης και άρα μπορούν να αερολογούν ανέξοδα.
Ξέρω ότι πολλοί διαφωνούν ή και εξοργίζονται με τις απόψεις αυτές. Τους καταλαβαίνω. Κι εμένα με εξοργίζει που είμαι αναγκασμένος να βιώνω μια πραγματικότητα που ποτέ δεν είχα φανταστεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα κάνω αυτό που έκανα ως ψηφοφόρος σ' όλη μου τη ζωή: να διαλέγω τη λιγότερο κακή από τις προοπτικές που μου προσφέρονταν από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας.