2001-2011. Δέκα χρόνια μετά. 1/10 του 21ου αιώνα. Μια δεκαετία μέσα στην οποία εξελίχθηκαν πολλά και σημαντικά γεγονότα. Το κυριότερο που τα υπερκαλύπτει όλα και είναι η θεμελιώδης βάση για όλα αυτά είναι η επέκταση και διείσδυση του διεθνοποιημένου πατερναλιστικού καπιταλιστικού συστήματος μέχρι τα πέρατα της Γης. Η παρατήρηση αυτή είναι κοινή και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεων.
Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις συνεχίζουν ακάθεκτες το έργο τους απομυζώντας όλο και περισσότερους πόρους του κόσμου με την ανοχή και πολλές φορές τη συμμετοχή των κυβερνήσεων. Αυτών που κατ΄ επίφαση είναι εκφραστές και υπερασπιστές των θελήσεων του λαού και ταυτόχρονα τον σκοτώνουν όταν αυτός ορθώνει φωνή και ιδίως όταν η φωνή αυτή μπορεί να ακουστεί και δεν συμβιβάζεται.
Από τα πιο απτά παραδείγματα αυτής της λογικής των κρατικών μηχανισμών είναι η δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι, ενός νεαρού φοιτητή, ο οποίος διαδήλωνε κατά της συνάντησης των 8 πλουσιότερων οικονομιών του κόσμου, της λεγόμενης G8 το Φεβρουάριο του 2001 στη Γένοβα της Ιταλίας. Οι πράξεις δείχνουν ξεκάθαρα τις διαθέσεις των εξουσιαστών παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους. Όταν επέρχεται ο θάνατος τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει την οργή των λαϊκών δυνάμεων και αυτές διαδηλώνουν. Εκεί είναι λοιπόν που επεμβαίνει το μακρύ χέρι της εξουσίας, οι δυνάμεις κατάστολής και επιτελούν το έργο τους, διευθετώντας τα «προβλήματα» που δημιουργούνται. Ο Κάρλο Τζουλιάνι έπεσε από τα χτυπήματα ενός εξαθλιωμένου (λούμπεν όπως έλεγε ο Μαρξ) προλεταριάτου που ασυνείδητα ή και συνειδητά γίνεται ο μεγαλύτερος σύμμαχος στην κατάπνιξη των αντιφρονούντων και στην επίδειξη νομιμοφροσύνης και προσήκουσας συμπεριφοράς.
Που προασπίζει τα συμφέροντα των από πάνω όντας από κάτω και ουσιαστικά υποδηλώνοντας περαιτέρω έναν αλληλοσπαραγμό των εξουσιαζόμενων ενώ ταυτόχρονα οι κεφαλαιοκράτες λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο. Σε πολλές περιπτώσεις η δικαίωση δεν έρχεται ούτε μετά το θάνατό του αντιστεκόμενου. Η γνωστή φράση της χριστιανικής ορθόδοξης εκκλησίας κατά την τέλεση της εξόδιας ακολουθίας «Ο αποθανών δεδικαίωται» δεν ισχύει όταν πρόκειται να επιδειχθεί δύναμη για να συνετισθεί το ατίθασο πλήθος που ανθίσταται. Δέκα χρόνια μετά το συμβάν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(ΕΔΔΑ) κατόπιν προσφυγής της οικογένειας του Τζουλιάνι, εξέδωσε απόφαση τον περασμένο Μάρτιο σύμφωνα με την οποία οι δύο αστυνομικοί, που κατηγορούνταν, κατά την άσκηση βίας βρίσκονταν σε κατάσταση νόμιμης άμυνας και άρα κηρύχθηκαν αθώοι. Το ηχοτηλεοπτικό ντοκουμέντο είναι σαφές και απολύτως καθαρό. Δύο αστυνομικοί βρίσκονται πάνω από τον Κάρλο Τζουλιάνι και τον χτυπούν αδιάκοπα μη μπορώντας να αντιδράσει Αθώος λοιπόν ο δολοφόνος του Κάρλος Τζουλιάνι, αστυνομικός Μάριο Πλακανίκα, ο οποίος σκότωσε εν ψυχρώ και εξ επαφής τον Τζουλιάνι στις 20 Ιουλίου 2001 κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη Γένοβα. Αθωώθηκε εξάλλου και ο οδηγός του αστυνομικού οχήματος που πέρασε πάνω από το σώμα του Τζουλιάνι αμέσως μετά τη δολοφονία του. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο δολοφόνος - μπάτσος ενήργησε υπό καθεστώς τρόμου και αιτιολόγησε την πράξη του ως «αυτοάμυνα», καθώς απειλείτο η ζωή του «δεχόμενος επίθεση από το Τζουλιάνι (με πυροσβεστήρα) και άλλους μασκοφόρους διαδηλωτές»!!! Όταν ομιλούμε για διαδηλωτές από τη μία και αστυνομικούς από την άλλη η επικράτηση είναι προφανής. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, φάνηκε περίτρανα πως το αφεντικό λέει μπράβο στο σκύλο του που τον προστάτευσε από τον επίδοξο ληστή.
Οι υπερεθνικοί οργανισμοί και η υπερεθνική ελίτ συγχαίρουν μέσω των γραφειοκρατικών μηχανισμών παραγωγής νομιμότητας και υπακοής που διαθέτουν (δικαστήρια) τους αχυρανθρώπους τους που τίθενται πάντα στην υπηρεσία τους. Όταν, λοιπόν, ο θάνατος δε στέκεται ικανός για να αποδοθεί δικαιοσύνη, δε μπορεί να διεκδικεί δάφνες επιτυχίας μια απλή αντίδραση ή διαμαρτυρία ακόμα όσο και μαζική να είναι. Η απονοηματοδότηση του θανάτου για ιδανικά και πόσο αυτός τελικά αποτιμάται τη σημερινή εποχή σ΄ αυτό το πλαίσιο ζωής είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, όσοι θέλουν να αντιληφθούν ας το πράξουν.
Γιώργος Αργυρόπουλος φοιτητής Γ’ έτος Νομικής Κομοτηνής
Ante Portas - Ελευθεριακή Κίνηση Έκφρασης Φοιτητών & Νέων Επιστημόνων
Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις συνεχίζουν ακάθεκτες το έργο τους απομυζώντας όλο και περισσότερους πόρους του κόσμου με την ανοχή και πολλές φορές τη συμμετοχή των κυβερνήσεων. Αυτών που κατ΄ επίφαση είναι εκφραστές και υπερασπιστές των θελήσεων του λαού και ταυτόχρονα τον σκοτώνουν όταν αυτός ορθώνει φωνή και ιδίως όταν η φωνή αυτή μπορεί να ακουστεί και δεν συμβιβάζεται.
Από τα πιο απτά παραδείγματα αυτής της λογικής των κρατικών μηχανισμών είναι η δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι, ενός νεαρού φοιτητή, ο οποίος διαδήλωνε κατά της συνάντησης των 8 πλουσιότερων οικονομιών του κόσμου, της λεγόμενης G8 το Φεβρουάριο του 2001 στη Γένοβα της Ιταλίας. Οι πράξεις δείχνουν ξεκάθαρα τις διαθέσεις των εξουσιαστών παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους. Όταν επέρχεται ο θάνατος τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει την οργή των λαϊκών δυνάμεων και αυτές διαδηλώνουν. Εκεί είναι λοιπόν που επεμβαίνει το μακρύ χέρι της εξουσίας, οι δυνάμεις κατάστολής και επιτελούν το έργο τους, διευθετώντας τα «προβλήματα» που δημιουργούνται. Ο Κάρλο Τζουλιάνι έπεσε από τα χτυπήματα ενός εξαθλιωμένου (λούμπεν όπως έλεγε ο Μαρξ) προλεταριάτου που ασυνείδητα ή και συνειδητά γίνεται ο μεγαλύτερος σύμμαχος στην κατάπνιξη των αντιφρονούντων και στην επίδειξη νομιμοφροσύνης και προσήκουσας συμπεριφοράς.
Που προασπίζει τα συμφέροντα των από πάνω όντας από κάτω και ουσιαστικά υποδηλώνοντας περαιτέρω έναν αλληλοσπαραγμό των εξουσιαζόμενων ενώ ταυτόχρονα οι κεφαλαιοκράτες λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο. Σε πολλές περιπτώσεις η δικαίωση δεν έρχεται ούτε μετά το θάνατό του αντιστεκόμενου. Η γνωστή φράση της χριστιανικής ορθόδοξης εκκλησίας κατά την τέλεση της εξόδιας ακολουθίας «Ο αποθανών δεδικαίωται» δεν ισχύει όταν πρόκειται να επιδειχθεί δύναμη για να συνετισθεί το ατίθασο πλήθος που ανθίσταται. Δέκα χρόνια μετά το συμβάν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(ΕΔΔΑ) κατόπιν προσφυγής της οικογένειας του Τζουλιάνι, εξέδωσε απόφαση τον περασμένο Μάρτιο σύμφωνα με την οποία οι δύο αστυνομικοί, που κατηγορούνταν, κατά την άσκηση βίας βρίσκονταν σε κατάσταση νόμιμης άμυνας και άρα κηρύχθηκαν αθώοι. Το ηχοτηλεοπτικό ντοκουμέντο είναι σαφές και απολύτως καθαρό. Δύο αστυνομικοί βρίσκονται πάνω από τον Κάρλο Τζουλιάνι και τον χτυπούν αδιάκοπα μη μπορώντας να αντιδράσει Αθώος λοιπόν ο δολοφόνος του Κάρλος Τζουλιάνι, αστυνομικός Μάριο Πλακανίκα, ο οποίος σκότωσε εν ψυχρώ και εξ επαφής τον Τζουλιάνι στις 20 Ιουλίου 2001 κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη Γένοβα. Αθωώθηκε εξάλλου και ο οδηγός του αστυνομικού οχήματος που πέρασε πάνω από το σώμα του Τζουλιάνι αμέσως μετά τη δολοφονία του. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο δολοφόνος - μπάτσος ενήργησε υπό καθεστώς τρόμου και αιτιολόγησε την πράξη του ως «αυτοάμυνα», καθώς απειλείτο η ζωή του «δεχόμενος επίθεση από το Τζουλιάνι (με πυροσβεστήρα) και άλλους μασκοφόρους διαδηλωτές»!!! Όταν ομιλούμε για διαδηλωτές από τη μία και αστυνομικούς από την άλλη η επικράτηση είναι προφανής. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, φάνηκε περίτρανα πως το αφεντικό λέει μπράβο στο σκύλο του που τον προστάτευσε από τον επίδοξο ληστή.
Οι υπερεθνικοί οργανισμοί και η υπερεθνική ελίτ συγχαίρουν μέσω των γραφειοκρατικών μηχανισμών παραγωγής νομιμότητας και υπακοής που διαθέτουν (δικαστήρια) τους αχυρανθρώπους τους που τίθενται πάντα στην υπηρεσία τους. Όταν, λοιπόν, ο θάνατος δε στέκεται ικανός για να αποδοθεί δικαιοσύνη, δε μπορεί να διεκδικεί δάφνες επιτυχίας μια απλή αντίδραση ή διαμαρτυρία ακόμα όσο και μαζική να είναι. Η απονοηματοδότηση του θανάτου για ιδανικά και πόσο αυτός τελικά αποτιμάται τη σημερινή εποχή σ΄ αυτό το πλαίσιο ζωής είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, όσοι θέλουν να αντιληφθούν ας το πράξουν.
Γιώργος Αργυρόπουλος φοιτητής Γ’ έτος Νομικής Κομοτηνής
Ante Portas - Ελευθεριακή Κίνηση Έκφρασης Φοιτητών & Νέων Επιστημόνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.