Πέντε «υπουργοί», πέντε στελέχη βγαλμένα από πέντε νομούς της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης στο πλευρό των υποψηφίων που φέρουν το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ σ’ αυτές τις εκλογές. Ο καθένας από αυτούς μετρά άλλος περισσότερα κι άλλος λιγότερα χρόνια στην αυτοδιοίκηση, δη στην πολιτική σκηνή του τόπου μας κι όλοι μαζί συντάσσονται σ’ έναν κοινό αγώνα για να χρωματιστεί πράσινη η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή.
Τα σχόλια του αθηναϊκού και του τοπικού τύπου επικεντρώνουν αμέσως μετά την υπουργοποίηση των Τιμοσίδη - Αηδόνη και στη συνέχεια Ξυνίδη στο γεγονός ότι αυτοί οι πέντε δεν γίνεται να χάσουν (μαζί με Ντόλιο και Πεταλωτή), ενώ την ίδια στιγμή καθένας από αυτούς γνωρίζει πολύ καλά ότι το παιχνίδι της πολιτικής δεν παίζεται μόνο από τους πολιτικούς αλλά και … από τους εκδότες, τους καναλάρχες, τους ανθρώπους της ενημέρωσης που «φροντίζουν» να φτάσει η ενημέρωση στα σπίτια και τα γραφεία μας. Κι αυτοί οι ταγοί της ενημέρωσης, αν καθίσει και παρατηρήσει κάποιος τη θέση που παίρνουν προεκλογικά κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι. Αν και συνήθως το κόμμα που είναι στην εξουσία έχει τους μηχανισμούς που ενεργοποιούν θετικά απέναντί του τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ μετρά αρκετές απώλειες, δικαιολογημένες σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική κρίση, τον καθοριστικό ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τη μεγάλη ανασφάλεια των πολιτών.
Ειδικά σε επίπεδο περιφέρειας όλα δείχνουν πως οι γαλαζοεκδοτικές συμμαχίες είναι πολύ ισχυρές με κάποιες μόνο εξαιρέσεις. Φανταστικά σενάρια βγαίνουν μέρα με τη μέρα στον αέρα, νομοί πράσινοι γίνονται γαλάζιοι, ο Παυλίδης αλωνίζει στη Ροδόπη και θερίζει στην Καβάλα κτλ. Καβαλιώτες «τα βάζουν» με τον Πεταλωτή, Ροδοπίτες με τον Ντόλιο, Εβρίτες με τον Τιμοσίδη και τελικά η γάτα δεν καταφέρνει ούτε να δει την ουρά της.
Το διακύβευμα σ’ αυτές τις εκλογές έχει να κάνει με την επόμενη μέρα της αυτοδιοίκησης σε όλη τη χώρα, αλλά ας σταθούμε στην περιοχή μας. Προϋπόθεση είναι να κρατηθούν οι συμμαχίες, να λείψει το παρασκήνιο και η φιλολογία. Πολλοί υποψήφιοι δήμαρχοι, σύμβουλοι δημοτικοί ή περιφερειακοί αισθάνονται ήδη νικητές μετρώντας σαν νίκη μόνο την έκβαση του αποτελέσματος όπως αυτή συνδέεται με της προσωπική τους πορεία. Ξεχνούν τους άλλους, ξεχνούν τους στρατηγούς, τους στρατιώτες, τους σημαιοφόρους, τους σαλπιστές, ξεχνούν ακόμη και το πεδίο της μάχης που είναι ο διάλογος με τους πολίτες. Η δημοκρατία δεν τρέφεται από την αλαζονεία και τους μονομάχους αλλά από τις δυνατές και δημιουργικές ομάδες.
Πώς θα προχωρήσει άραγε στον αναπτυξιακό σχεδιασμό του ένας δήμος έχοντας ν’ αντιμετωπίσει τα νέα γεωγραφικά του όρια αλλά και την αλλαγή στην ανθρωπογεωγραφία αυτών των ορίων και μάλιστα σε μια κρίσιμη για την οικονομία της χώρας περίοδο όταν η περιφέρεια είναι στην αντίπερα όχθη ιδεολογικά; Όποιος από τους γαλάζιους ή τους πράσινους υποψηφίους δημάρχους (μια και τα κόμματα εξουσίας παραμένουν δύο) θεωρεί ότι η νίκη του συνδυασμού του χωρίς μια αντίστοιχη νίκη σε επίπεδο περιφέρειας περισσεύει σκέφτεται με παρωπίδες.
Μια ωραία αυτοδιοικητική διαδρομή μπορεί να γίνει συναρπαστική όταν υπάρχουν καλές συνεργασίες μεταξύ των αιρετών όλων των βαθμών της αυτοδιοίκησης. Οι επόμενοι πρώτοι μικροί «πρωθυπουργοί», οι μικροί «υπουργοί» του Καλλικράτη, που πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι στην υπηρεσία του πολίτη κάθε μέρα της θητείας τους, είναι απαραίτητο να μην αναλώνονται σε κινήσεις εντυπωσιασμού. Τώρα πια δεν θα μπορούν να μιλούν για κάθοδο στην Αθήνα, η Αθήνα θα είναι εδώ, αν οι ίδιοι στέκονται στο ύψος της Αθήνας.
Όταν ο αγώνας, επομένως, είναι κοινός η νίκη αφορά όλους. Ειδικά για την πόλη της Κομοτηνής είναι ανοιχτό ένα μεγάλο στοίχημα που καλείται να το κερδίσει η επόμενη, όπως για χρόνια την χαρακτηρίζαμε, γενιά. Ο Γιώργος κι ο Γιώργος, ο Παύλος κι ο Άρης, ο Βαγγέλης και η Κατερίνα. Πίσω από κάθε όνομα μια σημαντική αυτοδιοικητική πορεία με συναγωνιστές τον Μεχμέτ Μουχαρέμ, τον Σπύρο, τον Μεμέτ, την Μαρίκα, τον Άλεξ, τον Σάκη, τον Μίμη, την Νατάσσα, τον Μιχάλη…
Ο Γιώργος Πεταλωτής, ο Άρης Γιαννακίδης, ο Παύλος Δαμιανίδης, ο Γιώργος Πετρίδης δεν έχουν περιθώριο ν’ αποτύχουν, αντίθετα είναι η ώρα να εκπληρώσουν ένα όνειρο για καθαρή αυτοδιοίκηση, για συμμετοχική δημοκρατία, για πλουραλισμό, για ισονομία. Αν ένας κρίκος φύγει σπάει μια αλυσίδα που χρειάστηκε πολλά χρόνια για να δέσει. Όχι με στενά κομματικά όρια καθώς αυτά εξασθένησαν τα θεμέλια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας για χρόνια αλλά με όρους πολιτικούς.
Η νίκη της δημοκρατίας είναι στην κάλπη και μόνο.
Ηλέκτρα
Τα σχόλια του αθηναϊκού και του τοπικού τύπου επικεντρώνουν αμέσως μετά την υπουργοποίηση των Τιμοσίδη - Αηδόνη και στη συνέχεια Ξυνίδη στο γεγονός ότι αυτοί οι πέντε δεν γίνεται να χάσουν (μαζί με Ντόλιο και Πεταλωτή), ενώ την ίδια στιγμή καθένας από αυτούς γνωρίζει πολύ καλά ότι το παιχνίδι της πολιτικής δεν παίζεται μόνο από τους πολιτικούς αλλά και … από τους εκδότες, τους καναλάρχες, τους ανθρώπους της ενημέρωσης που «φροντίζουν» να φτάσει η ενημέρωση στα σπίτια και τα γραφεία μας. Κι αυτοί οι ταγοί της ενημέρωσης, αν καθίσει και παρατηρήσει κάποιος τη θέση που παίρνουν προεκλογικά κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι. Αν και συνήθως το κόμμα που είναι στην εξουσία έχει τους μηχανισμούς που ενεργοποιούν θετικά απέναντί του τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ μετρά αρκετές απώλειες, δικαιολογημένες σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική κρίση, τον καθοριστικό ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τη μεγάλη ανασφάλεια των πολιτών.
Ειδικά σε επίπεδο περιφέρειας όλα δείχνουν πως οι γαλαζοεκδοτικές συμμαχίες είναι πολύ ισχυρές με κάποιες μόνο εξαιρέσεις. Φανταστικά σενάρια βγαίνουν μέρα με τη μέρα στον αέρα, νομοί πράσινοι γίνονται γαλάζιοι, ο Παυλίδης αλωνίζει στη Ροδόπη και θερίζει στην Καβάλα κτλ. Καβαλιώτες «τα βάζουν» με τον Πεταλωτή, Ροδοπίτες με τον Ντόλιο, Εβρίτες με τον Τιμοσίδη και τελικά η γάτα δεν καταφέρνει ούτε να δει την ουρά της.
Το διακύβευμα σ’ αυτές τις εκλογές έχει να κάνει με την επόμενη μέρα της αυτοδιοίκησης σε όλη τη χώρα, αλλά ας σταθούμε στην περιοχή μας. Προϋπόθεση είναι να κρατηθούν οι συμμαχίες, να λείψει το παρασκήνιο και η φιλολογία. Πολλοί υποψήφιοι δήμαρχοι, σύμβουλοι δημοτικοί ή περιφερειακοί αισθάνονται ήδη νικητές μετρώντας σαν νίκη μόνο την έκβαση του αποτελέσματος όπως αυτή συνδέεται με της προσωπική τους πορεία. Ξεχνούν τους άλλους, ξεχνούν τους στρατηγούς, τους στρατιώτες, τους σημαιοφόρους, τους σαλπιστές, ξεχνούν ακόμη και το πεδίο της μάχης που είναι ο διάλογος με τους πολίτες. Η δημοκρατία δεν τρέφεται από την αλαζονεία και τους μονομάχους αλλά από τις δυνατές και δημιουργικές ομάδες.
Πώς θα προχωρήσει άραγε στον αναπτυξιακό σχεδιασμό του ένας δήμος έχοντας ν’ αντιμετωπίσει τα νέα γεωγραφικά του όρια αλλά και την αλλαγή στην ανθρωπογεωγραφία αυτών των ορίων και μάλιστα σε μια κρίσιμη για την οικονομία της χώρας περίοδο όταν η περιφέρεια είναι στην αντίπερα όχθη ιδεολογικά; Όποιος από τους γαλάζιους ή τους πράσινους υποψηφίους δημάρχους (μια και τα κόμματα εξουσίας παραμένουν δύο) θεωρεί ότι η νίκη του συνδυασμού του χωρίς μια αντίστοιχη νίκη σε επίπεδο περιφέρειας περισσεύει σκέφτεται με παρωπίδες.
Μια ωραία αυτοδιοικητική διαδρομή μπορεί να γίνει συναρπαστική όταν υπάρχουν καλές συνεργασίες μεταξύ των αιρετών όλων των βαθμών της αυτοδιοίκησης. Οι επόμενοι πρώτοι μικροί «πρωθυπουργοί», οι μικροί «υπουργοί» του Καλλικράτη, που πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι στην υπηρεσία του πολίτη κάθε μέρα της θητείας τους, είναι απαραίτητο να μην αναλώνονται σε κινήσεις εντυπωσιασμού. Τώρα πια δεν θα μπορούν να μιλούν για κάθοδο στην Αθήνα, η Αθήνα θα είναι εδώ, αν οι ίδιοι στέκονται στο ύψος της Αθήνας.
Όταν ο αγώνας, επομένως, είναι κοινός η νίκη αφορά όλους. Ειδικά για την πόλη της Κομοτηνής είναι ανοιχτό ένα μεγάλο στοίχημα που καλείται να το κερδίσει η επόμενη, όπως για χρόνια την χαρακτηρίζαμε, γενιά. Ο Γιώργος κι ο Γιώργος, ο Παύλος κι ο Άρης, ο Βαγγέλης και η Κατερίνα. Πίσω από κάθε όνομα μια σημαντική αυτοδιοικητική πορεία με συναγωνιστές τον Μεχμέτ Μουχαρέμ, τον Σπύρο, τον Μεμέτ, την Μαρίκα, τον Άλεξ, τον Σάκη, τον Μίμη, την Νατάσσα, τον Μιχάλη…
Ο Γιώργος Πεταλωτής, ο Άρης Γιαννακίδης, ο Παύλος Δαμιανίδης, ο Γιώργος Πετρίδης δεν έχουν περιθώριο ν’ αποτύχουν, αντίθετα είναι η ώρα να εκπληρώσουν ένα όνειρο για καθαρή αυτοδιοίκηση, για συμμετοχική δημοκρατία, για πλουραλισμό, για ισονομία. Αν ένας κρίκος φύγει σπάει μια αλυσίδα που χρειάστηκε πολλά χρόνια για να δέσει. Όχι με στενά κομματικά όρια καθώς αυτά εξασθένησαν τα θεμέλια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας για χρόνια αλλά με όρους πολιτικούς.
Η νίκη της δημοκρατίας είναι στην κάλπη και μόνο.
Ηλέκτρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Piazza del Popolo δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.