Η προσωπική γελοιοποίηση των κομματόσκυλων της «Δικαιοσύνης»

Διαβάζουμε σήμερα στις εφημερίδες:

«Αλλεπάλληλες συγκρούσεις μεταξύ των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας προκαλούν τα προνόμια με τα οποία εξοπλίζονται διάφορες πρώην δημόσιες επιχειρήσεις για να καταβάλουν λιγότερα χρήματα στους εργαζόμενους που διεκδικούν αναδρομικά με αγωγές τους στα δικαστήρια. Με χθεσινή πρόταση προς την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου κρίνεται σύμφωνη με το Σύνταγμα η διάταξη που επεκτείνει υπέρ του ΟΣΕ (Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος) τη διετή παραγραφή των οικονομικών αξιώσεων που έχουν οι εργαζόμενοι και οι πολίτες για μισθολογικές διαφορές, αδικαιολόγητο πλουτισμό, ζημιές από αδικοπραξίες κλπ. Ωστόσο, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει κρίνει ότι είναι αντισυνταγματική η διετής παραγραφή, ανοίγοντας τον δρόμο για την εφαρμογή της πενταετούς παραγραφής, που σημαίνει την είσπραξη περισσότερων αναδρομικών σε βάθος χρόνου συνολικά 5 ετών. Έτσι, θεωρείται αναπόφευκτο ότι η σύγκρουση νομικών απόψεων θα καταλήξει στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Ήδη το «Μισθοδικείο» έχει υποστηρίξει την αντισυνταγματικότητα της διετούς παραγραφής για τις αναδρομικές διεκδικήσεις των δικαστικών λειτουργών, επιτρέποντάς τους να εισπράξουν αναδρομικά πενταετίας, ενώ ο Άρειος Πάγος δέχεται τα αντίθετα. Το εργατικό τμήμα ΑΠ παρέπεμψε στην Ολομέλεια το ζήτημα της επέκτασης και υπέρ του ΟΣΕ της προνομιακής διετούς παραγραφής, παίρνοντας σαφώς θέση κατά της επέκτασης, με την επισήμανση ότι φαίνεται να διαταράσσει την ισοτιμία των διαδίκων, χωρίς να συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος. Παρόμοια θέση κατά του προνομίου διατύπωσε και άλλη αρεοπαγιτική απόφαση (68/07). Χθες ο εισαγγελέας ΑΠ Γ. Σανιδάς πρότεινε στην Ολομέλεια ΑΠ να κριθεί σύμφωνα με το Σύνταγμα το δικονομικό αυτό προνόμιο του ΟΣΕ, υποστηρίζοντας ότι παρά το γεγονός ότι ο ΟΣΕ λειτουργεί ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με τη μορφή Ανώνυμης Εταιρείας, αποτελεί ουσιαστικά δημόσιο. Επομένως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου για τα οποία ο ΑΠ δέχεται την προνομιακή διετή παραγραφή.»
Και:
«Με έναν δικονομικό ελιγμό επιχείρησαν κυβέρνηση, Αστυνομία και Δικαιοσύνη να καλύψουν την γκάφα τους, που είχε αποτέλεσμα να συλληφθούν δύο εναερίτες της ΔΕΗ, οι οποίοι στη διάρκεια της μεγαλειώδους συγκέντρωσης σκέπασαν συμβολικά με μαύρες σακούλες δύο κάμερες. Έπειτα από έντονη διαμαρτυρία συνδικαλιστών και εκπροσώπων κομμάτων, αλλά και με την παρέμβαση του προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου, που πήγε στην Ασφάλεια και δήλωσε ότι εκείνος υπέδειξε στους διαδηλωτές να καλύψουν τις κάμερες, δίνοντάς τους και τις μαύρες σακούλες, δόθηκε τελικά εντολή από μία εκ των τεσσάρων εισαγγελέων που βρίσκονταν στο κέντρο επιχειρήσεων της Αστυνομίας να αφεθούν ελεύθεροι οι δύο συλληφθέντες, που επρόκειτο να κρατηθούν και να δικαστούν στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο. Οι διαδηλωτές αφέθηκαν ελεύθεροι, ενώ η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας θα διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση για να διαπιστωθεί εάν η ολιγόλεπτη διακοπή της λειτουργίας των καμερών συνιστά αξιόποινη πράξη και συγκεκριμένα το αδίκημα της διακεκριμένης φθοράς. Γύρω στη 1 το μεσημέρι οι δύο εναερίτες σκέπασαν με σακούλες δύο κάμερες διαχείρισης κυκλοφορίας στο Πεδίον του Αρεως και στο Σύνταγμα. Ο επικεφαλής του κλιμακίου των εισαγγελέων κ. Πεπόνης, που βρισκόταν στην Αστυνομική Διεύθυνση και παρακολουθούσε από τις κάμερες την πορεία, έδωσε εντολή να συλληφθούν οι δύο ακτιβιστές. Η Αστυνομία, όπως παραδέχτηκαν εμμέσως και στελέχη της, φοβούμενη προφανώς την αναταραχή εάν η σύλληψη γινόταν μέσα στην πορεία, έβαλε αστυνομικούς της Ασφάλειας, που βρίσκονταν γύρω από τη συγκέντρωση μαζί με αστυνομικές δυνάμεις, να παρακολουθούν τους δύο εναερίτες. Τρεισήμισι ώρες αργότερα, στις 4.30 το απόγευμα, αστυνομικοί τους συνέλαβαν σε ιδιωτικό πάρκινγκ έξω από τα γραφεία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ενώ πήγαιναν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους. Στην Ασφάλεια, όπου τους οδήγησαν στη συνέχεια, συγκεντρώθηκαν περίπου 1.000 άτομα, μεταξύ των οποίων συνδικαλιστές και βουλευτές, απαιτώντας να τους αφήσουν ελεύθερους. Ο εκ των συνηγόρων τους Κώστας Νταϊλιάνας δήλωσε ότι δεν υπάρχει αδίκημα και ότι κρατήθηκαν παράνομα επί ώρες, με μια μη νόμιμη σύλληψη, και αυτό αποδείχτηκε επειδή η εισαγγελέας αποφάσισε τη διενέργεια δικαστικής έρευνας προκειμένου να διερευνηθεί εάν υπήρξε οποιοδήποτε αδίκημα. «Νόμιμο είναι», τόνισε ο συνήγορος, «να γίνονται συλλήψεις των ανθρώπων που φοράνε κουκούλες και όχι των πολιτών, που στα πλαίσια της συνταγματικής και δημοκρατικής νομιμότητας φόρεσαν στην κάμερα κουκούλα, για να καταδείξουν την αντίθεσή τους στη χρήση των μεθόδων του σύγχρονου χαφιεδισμού».»

Τα τελευταία 3,5 χρόνια, η «δικαιοσύνη» έχει γεμίσει με «σανίδια» και «πεπόνια» που – αντί να εκμεταλλευτούν τη δύναμη που τους δίνει η ανεξαρτησία τους ως δικαστικοί λειτουργοί – επιλέγουν να φιλούν κατουρημένες ποδιές και να παίρνουν διαταγές από κομματικούς οντάδες. Και δημιουργούν ευτράπελες καταστάσεις εντός της «δικαιοσύνης» ή μεταξύ της και της κοινωνίας που υποτίθεται ότι αυτή οφείλει να υπηρετήσει. Για να μην αναφερθούμε και στο backlog που έχει δημιουργηθεί, με τις υποθέσεις για πρώτη φορά να καθυστερούν όχι μόνον πάνω από 2-3 έτη (που και παλαιότερα καθυστερούσαν, ούτως ή άλλως) αλλά…12 και 13 (!!!), δίνοντας έτσι το δικαίωμα σε εμάς (ευχαριστούμε!) να πηγαίνουμε κατευθείαν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, χωρίς να χρειάζεται να περάσουμε απ’ την ελληνική μιζέρια, με το πρόσχημα της αρνησιδικίας και να καταθέτουμε μηνύσεις κατά της «δικαιοσύνης» της χώρας, δηλαδή…κατά της χώρας (τελεία και παύλα)!
Καλά ο Πεπόνης μπορεί να βλακίζει γιατί είναι πεπονοκέφαλος ή γιατί κανείς δεν του ‘πε μια κουβέντα. Αλλά ο Σανιδάς είναι ανεκδιήγητος! Το ΣτΕ, το Μισθοδικείο και το εργατικό τμήμα του ίδιου του «δικαστηρίου» στο οποίο απασχολείται τον βοήθησαν όσο μπορούσαν για να σταματήσει τις κομματικές αρλούμπες. Αλλά, τώρα στα γεράματα, φαίνεται ότι δεν «παίρνει» ο έρμος. Δεν παίρνει τα «γράμματα», δεν παίρνει «εμπρός», δεν παίρνει τις νομικές συμβουλές όλων των άλλων νομοθετών…Πάντως, δεν «παίρνει». Αυτά, τουλάχιστον. Τώρα, αν παίρνει τίποτε άλλο, δικός του λογαριασμός. Ως ένα σημείο όμως…
…Γιατί αν παίρνει κομματικές εντολές, αυτό είναι ένα το κρατούμενο. Αλλά, όταν όλοι υποστηρίζουν ότι αυτό που λέει είναι αντισυνταγματικό ή είναι το ένα ή είναι το άλλο, εξυπακούεται ότι δε μπορεί να έχουν όλοι οι άλλοι άδικο κι αυτός δίκιο. Και μόνον που επιχειρεί να περάσει αυτές τις θέσεις γελοιοποιείται. Άλλο να προσπαθήσεις να «περάσεις» μια θέση κι άλλο να επιμείνεις να την «περάσεις» όταν κι η κουτσή Μαρίκα έχει ξεσκεπάσει τη μπλόφα σου. Εκεί, αν έχεις μυαλό (γιατί μπορεί και να μην έχεις…), λες: «ΟΚ, προσπάθησα, δε μου βγήκε. Δεν θα γίνω δα και ρεντίκολο για κάποιον άλλον, πολύ περισσότερο για κάποιο κόμμα». Παραδέχεσαι την «ήττα» σου (που δεν σου την καταλογίζει και κανείς, ούτως ή άλλως, γιατί σε αντιμετωπίζουν ως μειοψηφόντα κι όχι ως «ηττημένο») και κρατάς την αξιοπρέπειά σου. Όταν όμως δεν έχεις μυαλό, επιμένεις στη θέση σου – για να κάνεις το χατήρι κάποιου εις βάρος της ίδιας σου της υπόστασης – ακόμη κι όταν όλοι, πλέον, σου λένε ότι λες ανοησίες. Αναρωτιέμαι αν πραγματικά, σε κάποιες ελάχιστες – αναμφίβολα – περιπτώσεις, αξίζει να γελοιοποιηθείς για το συμφέρον κάποιου άλλου. Θεωρώ ότι, και τη ζωή σου να του χρωστάς, αυτό είναι κάτι παραπάνω από ότι θα σου άξιζε να υποστείς για χάρη του. Άλλο αχαριστία, άλλο ευγνωμοσύνη, χωρίς όμως να οδηγείσαι σε ενέργειες που προσβάλουν όχι μόνον την ατομική σου υπόσταση, αλλά την ίδια την ανθρώπινη φύση σου!
Γιατί, φτάνουν μερικοί σαν και μένα να σε αποκαλούν «σανίδα» και «πεπόνι» και κομματόσκυλο και – το καλύτερο από όλα είναι – να έχουν και δίκιο!!! Το οποίο αντλούν από το δικαίωμα που εσύ έδωσες.
Ε, είναι να μην αναρωτιέται κανείς πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένα – υποτιθεμένως, τουλάχιστον – νοήμων όν; Πόσο είναι εκεί που δεν πάει, πλέον, παρακάτω; Και ερωτώ, όχι για φιλοσοφικούς λόγους (γιατί εγώ δεν είμαι και πολύ-πολύ του…περιφερειακού τσιλιμπουρδήσματος), αλλά για καθαρά πρακτικούς: για να ξέρω πότε επιτέλους θα μπορέσουμε να ελπίζουμε να…ανανήψουμε!

Uli Chris